ตั้งแต่ซื้อรถจักรยานมาหัดปั่น ผมปั่นคนเดียวมาตลอด ยังไม่เคยเข้ากลุ่ม เหตุผลหลักคือ ผมปั่นไม่ทันพวกเขานั่นเอง แล้วอีกอย่างไอ้เรามันเป็นคนชอบจอด มากกว่าปั่น อยากจอดก็จอด อยากพักก็พัก ทำให้หากไปปั่นรวมกลุ่มกับเขาคงไม่ดีแน่ๆ เพราะส่วนใหญ่เขาจะยิงกันยาว ไม่อู้ปั่นเหมือนกับผม
ปั่นคนเดียวมันดีอย่างนี้ อยากไปไหนก็ได้ไป ไม่ต้องมีใครมารอ แต่บางทีก็อยากมีเพื่อนปั่นบ้าง แต่อย่าเร่งนะ เพราะผมไม่ใช่นักแข่ง….อิอิ จากการที่ปั่นคนเดียวมาหลายครั้งก็ได้เก็บรูปมากฝากด้วย ไปชมกันเลย
เปิดภาพแรกด้วยภาพนี้ “ น ค ร ร า ช สี ม า ” ผมชอบภาพนี้ เคยลงไว้ใน part 1 แล้ว ถ่ายที่ ห้วรถไฟ คนโคราชรู้จักดี
รางรถไฟ ที่ หัวรถไฟ
หอคอยอันเป็นสัญลักษณ์ของ ม.ท.ส. (มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี)
สนามกีฬาเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา ๕ ธันวาคม ๒๕๕๐
ถ่ายคู่กับรถยนต์ประจำทีมฟุตบอล Swat Cat ทีมของคน โคราช ที่สนามกีฬาเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา
THE BEVERLY HILLS ริมบุ่งตาหลัว แอบไปถ่ายป้ายเขา ยังไม่เคยเข้าไปเลย
เครื่องบินนี้คนโคราชคงเห็นกันจนชินตา ที่หน้า กองบิน ๑ บนถนนสาย 304 ช่วงระหว่าง โคราช-ปักธงชัย
บนสนามของ โรงเรียนสารสาสน์วิเทศนครราชสีมา อาคารเรียนใหญ่โตมาก ไม่กล้าเข้าไปลึกกว่านี้กลัวเขาว่าเอา เลยได้แต่อยู่ห่างๆที่สนามของโรงเรียน
รูปนี้ไม่มีอะไร แค่พักเอาแรงระหว่างทางกลับบ้าน
ปืนใหญ่ และ รถถัง ในค่าย สุรธรรมพิทักษ์ นครราชสีมา
เหนื่อยนัก เลยนอนพักเอาแรง ที่ บุ่งตาหลัว สวนสาธารณะ ที่พักผ่อน ออกกำลังกาย ของคนโคราช
เรียกว่าอะไรไม่รู้ ที่ วัดป่าสาลวัน ที่มีเกจิอาจารย์ชื่อดัง “ หลวงพ่อพุฒ ” ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือของคนโคราชอย่างมาก
แล้วพบกันใหม่ใน blog หน้าครับ จะพยายามถ่ายรูปมาฝากกันอีก
